مشاوره حقوقی حضانت فرزند

در قانون ایران، حضانت و ولایت دو مفهوم متفاوت هستند که هر کدام مسئولیت‌ها و حقوق خاص خود را دارند:

1. حضانت:
   حضانت به معنای نگهداری، مراقبت و تربیت کودک است. در قانون ایران، طبق ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی، حضانت فرزند تا ۷ سالگی به عهده مادر و پس از آن به عهده پدر است. اما در صورتی که دادگاه تشخیص دهد که وضعیت کودک به مصلحت او نیست، ممکن است حضانت را به یکی از والدین واگذار کند. حضانت به جنبه‌های روزمره زندگی کودک، شامل تغذیه، تحصیل، مسکن، تربیت و مراقبت‌های جسمی و روانی کودک مربوط می‌شود.

2. ولایت:
   ولایت به معنای حق سرپرستی قانونی کودک در امور مالی و حقوقی است. در قانون ایران، ولایت به طور معمول به پدر واگذار می‌شود و او مسئول تصمیم‌گیری در امور مالی و حقوقی کودک است. ولایت شامل امور مهمی مانند مدیریت اموال کودک، تصمیم‌گیری در خصوص ازدواج کودک (در صورت رسیدن به سن قانونی) و حقوق مالی می‌شود. پس از سن بلوغ (۱۵ سال برای پسران و ۹ سال برای دختران)، ولایت از پدر به خود کودک منتقل می‌شود، اما تا آن زمان، پدر به عنوان ولی کودک شناخته می‌شود.

تفاوت اصلی میان حضانت و ولایت این است که حضانت بیشتر به مراقبت روزانه و تربیت کودک مربوط می‌شود، در حالی که ولایت به تصمیم‌گیری‌های حقوقی و مالی کودک مربوط است. به طور کلی، پدر به عنوان ولی فرزند، بیشتر مسئولیت‌های قانونی و مالی را بر عهده دارد، در حالی که مادر در زمینه حضانت و مراقبت‌های روزمره از کودک نقش اصلی را ایفا می‌کند.